Prace naukowe w teorii finansów i kredytów, zgodnie ze specyfikacją przedmiotu badawczego, charakteryzują się wielostronnym i wielopoziomowym.
Definicja całokształtu stosunków gospodarczych powstających w procesie formowania, dystrybucji i wykorzystania finansów, jako źródeł pieniądza jest szeroko rozpowszechniona. Na przykład w „ogólnej teorii finansów” znajdują się dwie definicje finansów:
1) ” Finanse odzwierciedlają stosunki gospodarcze, tworzenie funduszy ze źródeł pieniędzy, w procesie dystrybucji i redystrybucji krajowych wpływów w zależności od rozkładu i wykorzystania”. Ta definicja jest stosowana w relatywnie do warunków kapitalizmu, gdy stosunki w zakresie gotówki i towarów zyskują uniwersalny charakter; Ten blog jest idealny dla jak zarabiać pieniądze z forex.
2) „Finanse tworzą scentralizowane, zdecentralizowane zdeponowane pieniądze, stosunki ekonomiczne relatywnie z dystrybucją i użytkowaniem, które służą do wypełniania funkcji i obowiązków państwa, a także zapewnienia warunków poszerzenia dalszej produkcji”. Ta definicja jest przedstawiona bez pokazania środowiska jego działania. Podzielamy częściowo takie wyjaśnienie sytuacji finansowej i uważamy, że warto sprecyzować specyfikację.
Po pierwsze, finanse pokonują granice dystrybucji i redystrybucji dochodu narodowego, chociaż jest to podstawowy fundament finansów. Także formowanie i wykorzystanie funduszu amortyzacyjnego będącego częścią domeny finansowej nie należy do podziału i redystrybucji dochodu narodowego (nowo powstałej wartości w ciągu roku), ale do dystrybucji już rozwiniętej wartości.
To ostatnie najprawdopodobniej stanowi część wartości głównych funduszy przemysłowych, później przenoszona jest do kosztu gotowego produktu (to znaczy wartości), a po jego realizacji i jest ustalona na fundusz depresji. Jego źródło jest brane pod uwagę przed rozdaniem jako depresja w zgodności ceny produktów gotowych produktów.
Po drugie, główny cel finansów jest dużo szerszy niż „spełnienie funkcji i obowiązków państwa oraz zapewnienie warunków do poszerzonej produkcji”. Finanse istnieją na szczeblu państwowym, a także na poziomie producentów i oddziałów, a także w takich warunkach, w których większość wyrobów nie jest określona.
Rodionowa ma odmienną pozycję w tej materii: „rzeczywiste ukształtowanie zasobów finansowych zaczyna się na etapie dystrybucji, gdy realizowana jest wartość, a konkretne formy ekonomiczne zrealizowanej wartości oddzielone są od spójności zysku”. V. Rodionova podkreśla akcent finansowy, jako relacje dystrybucyjne, gdy D. S. Moliakov podkreśla przemysłowy fundament finansów. Chociaż obaj obiektywnie dyskutują o finansach, jako system formowania, dystrybucji i wykorzystania funduszy środków pieniężnych, wynika to z następującej definicji finansów: „stosunki pieniężne pieniężne, które tworzą się w procesie dystrybucji I redystrybucji częściowej wartości bogactwa narodowego i całkowitego produktu społecznego, wiąże się z tematami gospodarki, formowaniem i wykorzystaniem publicznych dochodów gotówkowych i oszczędności w poszerzoną dalszą produkcję, w materialnym pobudzaniu pracowników do zaspokojenia Społeczeństwo społeczne i inne wnioski „.
W podręcznikach ekonomii politycznej spotykamy się z następującymi definicjami finansów:
„Finanse państwa socjalistycznego reprezentują stosunki gospodarcze (pieniężne), przy czym w drodze planowanej dystrybucji dochodów i oszczędności tworzone są fundusze środków pieniężnych państwa i wytwórców socjalistycznych, które gwarantują wzrost produkcji , Podnoszenie poziomu materialnego i kulturowego narodu oraz zaspokajanie innych wniosków o ogólne społeczeństwo „.
„System tworzenia i wykorzystania niezbędnych środków pieniężnych na rzecz zagwarantowania socjalistycznej poszerzonej produkcji stanowi dokładnie finanse społeczeństwa socjalistycznego, a całość relacji ekonomicznych powstała między państwem, producentami i organizacjami, oddziałami, regionami i odrębnym obywatelem, zgodnie z Ruch środków pieniężnych tworzy stosunki finansowe „.
Jak widzieliśmy, definicje finansów dokonane przez finansistów i ekonomistów politycznych nie różnią się znacznie.
W każdej omawianej pozycji są:
1) ekspresja istoty i zjawiska w definicji finansów;
2) definicja finansów, jako systemu tworzenia i wykorzystania funduszy środków pieniężnych na poziomie zjawiska.
3) Dystrybucja finansów jako produktu społecznego i wartości dochodu narodowego, określenie planowanego charakteru dystrybucji, głównych celów gospodarki i stosunków gospodarczych, w celu obsługi, której używano.
Jeśli odmówimy przyimek „socjalistyczny” w definicji finansów, możemy powiedzieć, że nadal zachowuje rzeczywistość. Spotykamy się z takimi tradycyjnymi definicjami finansów, bez przymiotnika „socjalistycznego”, w nowoczesnej literaturze ekonomicznej. Możemy dać takie oczywiste